Kerstfeest in de kleuterklas

Kersttijd in de kleuterschool Het begint al bij Sint Maarten. Het wordt donkerder en de kinderen worden verwachtingsvol. De lichtjes die oplichten in de duisternis, weerspiegelen zich in de lachende kinderogen. Het appelvrouwtje schenkt haar appels aan de reikende handjes. Zachtjes zingend trekken de kinderen verder.

Een paar dagen later komt Sint Nicolaas in het land en de kleuters raken opgewonden en vrolijk van het op handen zijnde feest. Het feit dat Sint je overal hoort en ziet, bevangt de kinderen met een zekere vrees, maar ook met liefde voor de goedheiligman. Geïnspireerd lopen de kinderen met zakken vol blokken op hun rug door de klas. Kadootjes worden in schoenen gestopt, pepernoten gestrooid. En er wordt vooral veel gezongen.

Maar in deze tijd vol roerigheid en enthousiasme is het plotseling even stil. Er doorkruist iets het pad van Sint: de advent. De adventstuin ligt klaar en ieder kind steekt zijn lichtje aan, aan de grote kaars in het midden van de tuin, terwijl er twee lieren hemelse klanken voortbrengen. Een mooi moment. De lichtjes worden langs het weggetje, gemaakt van groene takjes, neergezet, en als alle kinderen dat hebben gedaan, ontstaat er een spiraal van kleine vlammetjes. De weg waarlangs het Jezuskind samen met Maria de weg naar de aarde kan vinden en waar Jezus kan spelen met de kinderen. Maria ontmoet op haar reis St. Nicolaas en Zwarte Piet, en samen trekken ze verder. Maar Sint wil de kinderen voorbereiden op de komst van Jezus en hij komt vroeger op aarde aan. Zo brengen we Sinterklaas en Kerst in eenzelfde sfeer, waardoor de goedheiligman niet alleen een pakjesbrenger is, maar iemand die bij het stille en verwachtingsvolle van Kerst hoort en ook innerlijke rijkdom brengt

Als Sint weer naar Spanje is, en het buiten donker blijft, hebben we de behoefte het binnen nog gezelliger te maken. De verkleedkleren voor het kerstspelletje worden tevoorschijn gehaald en engelenjurken fladderen door de klas. Als daar ook nog mooie gouden hoofdsterren bijkomen, zijn de kinderen heel gelukkig

Het kerstspelletje wordt geoefend en het beroert de kinderziel op grote diepte. Juist zo'n belangrijke gebeurtenis als een geboorte, die voor de kinderen nog zo kort geleden is, wordt als waarheid innerlijk doorleefd. Ze worden zelf weer geboren, welke rol ze ook vervullen.

Ja, welke rol spreekt het kind het meest aan? De engelen in een rij? Dat zijn ze echt nog zelf. Ze dragen de herinnering nog mee vanuit het voorgeboortelijke. Zachtjes zweven ze door de klas, als heilige, hoogwaardige wezens. Maria en Jozef zijn, is gebonden aan ambacht en verzorging. Het mannelijke en het vrouwelijke element. Jongens en meisjes spelen beide rollen even graag. De herders willen graag in een hoekje een beetje geiten, samen met de lammeren en de schapen. Met guitige blikken volgen ze het spel en neigen tot wilde onderonsjes. Pas als ze moeten slapen omdat de engel Gabriel hen toezingt in hun droom, wordt het stil op de schapenweide. Ze gaan 's morgens vroeg op weg met geschenken. De rollen van de dieren zijn altijd favoriet bij de verlegen kinderen. Ze voelen zich beschermd door de mutsjes met oren voor os, ezel en schapen. Ze hoeven niets te zeggen, ze zijn niet alleen. Het is veilig en warm en evengoed doen ze alles mee, ze zijn erbij.

De kinderen voeren het spel op als een geschenk aan hun ouders, daar leven ze ook een beetje naar toe, maar bovenal is het een geschenk aan henzelf, een bevestiging en waardering voor wie ze zijn. Dikwijls is het moeilijk het spel niet gehaast te laten verlopen, maar juist meer de wat langzame, trage kant te kiezen. Daardoor ontstaat rust. Os, ezel en schapen hebben de neiging snel weg te lopen, maar juist het rustig spelen brengt de sfeer van eerbied. Het is bijna extreem in vergelijking met de buitenwereld, waar alles in flink tempo voorbij sjeest. Maar alleen op deze manier komen ze in het spel. De aandacht die daardoor ontstaat, is als een warme deken in de koude winternacht.