Michaëls feest

Op de Vrije School worden veel feesten gevierd. Feesten verwarmen, maken enthousiast, doorbreken de sleur van alledag, geven een nieuwe schwoeng aan de tijd. Dat is bij verjaardagen zo, waar een kind naar uitkijkt, intens beleeft en, als de dag is geweest, weer kan loslaten, maar dat is ook zo bij jaar - of eigenlijk seizoensfeesten.

Aan elk begin van een nieuw seizoen is er zo'n kristallisatie-punt, een moment van een worden met de natuur. We vieren dat de natuur beweegt en dat wij als mensen daarin meebewegen. We staan er dan een moment bij stil. Heel moeilijk in deze tijd, en in deze streek. De enige natuur die ons nog rest, wordt volgebouwd en we moeten ons best doen om de natuur en de stilte daadwerkelijk te ontmoeten.

De jaarfeesten helpen ons daarbij. Ze inspireren ons tot doen. De natuur in huis halen bijvoorbeeld. Of genieten van kleine mooie herfstplekjes. Of juist samen met anderen iets vieren, zodat een gevoel van saamhorigheid ontstaat. Heel belangrijk in een tijd van verregaande individualiteit. We bewegen met de natuur. In de zomer trekken we er op uit, net zoals de vogels, of de bomen die tot in de periferie uitbotten, alsof ze groeien tot in de hemel, weg van de aarde. Maar we moeten weer terug, naar binnen voor de winter. Alles wordt hard en koud. De natuur trekt zich terug. Kaal, leeg, met dorre bladeren en een laag zonnetje, tovert wonderlijke kleuren over een kil landschap. Een totaal andere stemming overmeestert ons dan, zo anders is het als in de zomer. Gelukkig zijn we in staat tot het creëren van gezelligheid en warmte in ons zelf en in onze huizen. Het Kerstfeest en de feesten die daarvoor liggen, Sint Nicolaas, Advent, Sint Maarten en Michael, zijn daarbij een grote steun

.En nu staan we voor het eerste jaarfeest: Michaël. Maar wie is dat eigenlijk, wat komt hij doen en waarom is hij zo belangrijk? Zeker voor nieuwe ouders is dit een onbekend terrein. Rudolf Steiner erkent het bestaan van reële geestelijke wezens. Daaronder worden engelen, aartsengelen, maar ook elementaarwezens, zoals dwergen, verstaan. In een bepaalde tijd van het jaar zijn deze wezens extra dichtbij en voor het begin van de herfst is dat Michael.

Michaël verbindt zich met de inademing van de aarde om ons extra kracht te geven voor de donkere koude winter (in de winter is de engel Gabriel nabij, in de lente Rafael, en in de zomer Uriel). Michael werkt met grote wijsheid aan de geestelijke ontwikkeling van de mens-heid. Hij behoedt de kosmische intelligentie en hij inspireert mensen daar zo mee om te gaan dat ze niet vastraken in materiële zekerheden of verharden. Hij wijst ons elke keer als het even moeilijk wordt een nieuwe uitweg. Hij is een helper, een dienaar van God en van de mens, met een eindeloos vermogen aan liefde en moed.

Michaël wordt dikwijls afgebeeld met de weegschaal, oftewel de zieleweger of weger van goed en kwaad, licht en duisternis. Hij bevindt zich waar het geestelijk gevecht oplaait, hij is een vurig strijder, tegen de macht van de draak, de duisternis en de materie, het grote geld. Hij steunt de eenzame strijder. Michaël en lijden horen bij elkaar. Hij draagt zijn ijzeren zwaard, scheidt daarmee het goede van het slechte en brengt het element ijzer in de atmosfeer, dat middels kometen en regen op aarde komt, en ons sterk maakt voor de winter. Hij versloeg de duivel, die aan God gelijk wilde zijn, hij is de absolute tegenstander van de duivel.

Michaels naam komt uit het Hebreeuws: Mi-Ka-El. Wie is als God? En men zegt wel dat hij het aangezicht is van Christus. Hij staat heel dicht bij ons en je komt hem dikwijls tegen. Mensen kunnen iets Michaëlisch in zich dragen en de ander daarmee inspireren. Of er zijn prachtige boeken waarin Michaël doorklinkt. Zelfs een zin of een woord kan al een herkenning zijn. Zo zien we dat hij niet alleen in dit seizoen hoort, maar ook in deze tijd.